Marian Majoie

Transient epileptic amnesia: een behandelbare oorzaak van geheugenverlies

Transient epileptic amnesia is een zeldzame vorm van temporaalkwabepilepsie die gekenmerkt wordt door aanvallen van voorbijgaand geheugenverlies. Vermoedelijk wordt dit ziektebeeld ondergediagnosticeerd omdat de aanvallen vaak zonder motorische symptomen verlopen en de episodes met geheugenverlies niet altijd even goed afgrensbaar zijn. Tijdige diagnosestelling is belangrijk omdat patiënten met medicatie eenvoudig aanvalsvrij kunnen worden en ook de chronische geheugenklachten kunnen stabiliseren of zelfs verbeteren.

Inleiding

Epilepsie is een complexe neurologische aandoening die wereldwijd miljoenen mensen treft en bovendien vaak gepaard gaat met de nodige co-morbiditeit. Voor mensen met epilepsie is de relatie met hun eerstelijns artsen dan ook van cruciaal belang voor een effectieve behandeling en een verbetering van hun levenskwaliteit. Om de kwaliteit van zorg voor deze mensen te verbeteren, is het van belang om te begrijpen wat zij zelf vinden dat eerstelijns artsen moeten weten over epilepsie. Tegelijkertijd is het relevant om te onderzoeken wat de eerstelijns artsen zelf vinden dat zij aan kennis moeten hebben om optimale zorg te verlenen aan mensen met epilepsie. Het onderzoek van van Bavel en Manders beoogt inzicht te verschaffen in deze twee perspectieven, waarbij zowel de mensen met epilepsie als de artsen aan het woord komen. Door deze dubbele benadering hopen we bij te dragen aan de verdere verbetering van de zorg en het begrip van epilepsie in de eerstelijns gezondheidszorg.

De kijk van mensen met epilepsie op epilepsiezorg

Wat vinden mensen met epilepsie van de wijze waarop eerstelijnsartsen invulling geven aan hun rol binnen de epilepsiezorg? Welke verwachtingen hebben mensen met epilepsie hierover en wat zijn hun ervaringen? In deze bijdrage een verslag van het onderzoek naar de mate waarin eerstelijnszorg volgens mensen met epilepsie voldoet aan hun verwachtingen met betrekking tot de kwaliteitsdomeinen kennis, vaardigheden en gedrag.

Kijk van zorgverleners op hun rol binnen de epilepsiezorg

Mensen met epilepsie hebben vaak moeite om de aandoening een plaats te geven in hun dagelijks leven. Onderzoek laat zien dat eerstelijns zorgverleners hierbij een belangrijke rol kunnen spelen door de ziektelast te verlagen en actieve sociale participatie te waarborgen. Het is daarom van belang dat de invulling van eerstelijnszorg aansluit bij de zorgvraag van patiënten met epilepsie. Maar hoe ervaren huisartsen en bedrijfsartsen deze zorg momenteel? En wat zien zij als verbeterpunten?

Nieuws vanuit het bestuur van de Nederlandse Liga tegen Epilepsie

Het bestuur van de Nederlandse Liga tegen Epilepsie brengt haar leden en professionals werkzaam in het veld van de epilepsie, via een jaarlijkse nieuwsbrief op de hoogte van de lopende zaken op nationaal en internationaal niveau.

DOI: https://doi.org/10.54160/epilepsie.13858

Epilepsie als eerste symptoom van een fetal alcohol syndrome disorder bij volwassenen

Een Fetal alcohol syndrome disorder kan een relevante rol spelen in de etiologie van epilepsie, ook op volwassen
leeftijd. Hieronder volgen twee casussen die dit onderschrijven, gevolgd door een interne audit en een overzicht van
de literatuur.

DOI: https://doi.org/10.54160/epilepsie.12870

Nieuws vanuit het bestuur van de Nederlandse Liga tegen Epilepsie

De Nederlandse Liga tegen Epilepsie heeft tot doel verspreiding van kennis over epilepsie onder allen die daar belang bij hebben. Dat doet het bestuur bijvoorbeeld via het vakblad ‘Epilepsie, periodiek voor professionals’ maar ook via de liga-website en aparte mailings. Daarnaast is de Liga een vraagbaak voor de verschillende wetenschappelijke verenigingen en voor zorg- en overheidsinstanties in kwesties die de zorg voor patiënten met epilepsie betreffen. Enkele voorbeelden hiervan zijn: activiteiten rondom de landelijke richtlijnen, vergoedingsaanvragen en plaatsbepaling van nieuwe behandelingen binnen de behandeling van patiënten met epilepsie.

DOI: https://doi.org/10.54160/epilepsie.11764